Vignacce Marsyas

10 (polubienia)
5808 (odsłony)
Ten produkt jest dostępny tylko jeśli posiadasz konto w serwisie My Mini Factory
×
Kolor:

Starożytni opowiadają o tym, jak pewnego dnia Atena zrobiła podwójny flet z kości jelenia i zagrała na nim na bankiecie bogów, zachwycając ich. Hera i Afrodyta śmiały się jednak z tego, jak śmiesznie wyglądała, gdy nadymała policzki, grając na swoim nowym instrumencie. Rozgniewana Atena wyrzuciła go, rzucając klątwę na każdego, kto mógłby go podnieść. Satyr Marsyas znalazł flet i w ten sposób stał się nieświadomą ofiarą klątwy bogini. Jako wyznawca Cybele, chodził po lasach Frygii, grając na flecie tak dobrze, że myślał, że może rzucić wyzwanie Apollinowi i jego lirze. Konkurs odbył się z udziałem Muz jako sędziów. Uzgodniono, że zwycięzca będzie mógł zadać przegranemu wszystko, co mu się spodoba. Konkurs okazał się remisowy, dopóki Apollo nie odwrócił swojej liry do góry nogami, grając i śpiewając w tym samym czasie, rzucając marsyasowi wyzwanie, by zrobił to samo ze swoim instrumentem. Ponieważ było to oczywiście niemożliwe w przypadku fletu, bóg został ogłoszony zwycięzcą i dokonał okrutnej zemsty na satyrze, który ośmielił się z nim konkurować: powiesił go na drzewie i żywcem poćwiartował. Krew wypłynęła z każdej części ciała Marsyasa, jego mięśnie, żyły i pulsujące wnętrzności zostały odsłonięte. Przez długi czas opłakiwały go satyry i nimfy, a przelana przez nie krew zasilała rzekę we Frygii, którą nazwano Marsyas. Większość uczonych zgadza się, że ikonografia Wiszącego Marsyasa pochodzi z Pergamonu w Azji Mniejszej. Tutaj, w okresie hellenistycznym (między końcem III a początkiem II wieku p.n.e.), artyści stworzyli i rozwinęli grupę rzeźbiarską złożoną z postaci Apolla, wiszącego na drzewie Marsyasa i scytyjskiego niewolnika, który go oskrobał (tzw. Młynek do noży). Posąg (nr inw. MC 5576) został odkryty w lipcu 2009 r. podczas wykopalisk archeologicznych na terenie starożytnej rzymskiej willi znanej dziś jako Villa delle Vignacce - Willa Winnic - w Parku Akweduktów (położonym między Drogą Appijską a Via Tuscolana na południowych obrzeżach Rzymu). Wykopaliska zostały przeprowadzone przez Amerykański Instytut Kultury Rzymskiej na mocy umowy z rzymskim kuratorium ds. dziedzictwa kulturowego. Willa stała po południowej stronie starożytnej Via Latina. U szczytu swojej świetności należała do Kwintusa Serwiliusza Pudensa, niezwykle bogatego producenta cegieł i przyjaciela cesarza Hadriana (117-138 n.e.). Jego firma działała w 123 r. n.e., jeśli nie wcześniej, i trwała do końca panowania Hadriana; jego cegły zostały użyte do budowy willi cesarza w Tivoli. Posąg został wyrzeźbiony z jednego bloku czerwono-fioletowego marmuru, który pochodził z Azji Mniejszej. Jego stopy i lewa ręka nie zostały odnalezione, ale prawdopodobnie zostały wykonane z białego marmuru, podobnie jak prawa ręka. Gałki oczne są wykonane z białego wapienia, a tęczówki z pasty szklanej; kontury oczu i rzęsy są z brązu. Na pniu drzewa znaleziono ślady czerwonej ochry, która prawdopodobnie została pomalowana na czerwono, ponieważ w tym miejscu zasłona kamiennego bloku była jaśniejsza. Bardzo małe ślady wermilionu znaleziono w kącikach ust i oczu. Odkrycie tego posągu Wiszącego Marsyasa jest szczególnie ważne, ponieważ jego cechy poszerzyły spektrum tej ikonografii, a także wzbogaciły naszą wiedzę na temat dzieł sztuki wyprodukowanych przez grupę rzeźbiarzy, którzy przybyli z miasta Afrodyzja w Karii (Azja Mniejsza) i stworzyli za panowania Hadiana szereg niezwykle pięknych posągów (w tym, jak sądzimy, ten). Co więcej, fakt, że posąg ten został znaleziony w znanym kompleksie mieszkalnym, który za czasów Hadriana należał do Q. Serviliusa Pudensa, pozwala nam zidentyfikować hipotetyczne, ale prawdopodobne powiązania między Marsyasem z Vignacce a trzema posągami znalezionymi w willi Hadriana w Tivoli - dwoma Centaurami z marmuru bigio morato, podpisanymi przez Ariseasa i Papiasa, oraz Pijanym Faunem z marmuru rosso antico - które zostały wyrzeźbione przez artystów z Afrodyzji. Posąg Vignacce jest wyrafinowaną wersją wiszącego Marsyasa. W innych przykładach twarz jest skurczona i oszpecona potwornym cierpieniem; w tym przypadku wyraz bólu nie zniekształca rysów satyra. Ta odmienna wrażliwość w parku rzeźbiarza wydaje się dość oczywista, gdy porównamy to dzieło z Marsyasem, który stał w starożytnych Ogrodach Maecenasa, którego twarz jest konwulsyjna i zmieniona w swoich proporcjach, jej przednie bossy są zbyt wyraźne, a usta wykrzywione.

O autorze:
Scan The World
Scan the World enables metaReverse with a conscience; an ecosystem for everyone to freely share digital, 3D scanned cultural artefacts for physical 3D printing.

Opinie

Ten model nie ma recenzji. Chcesz być pierwszym recenzentem? Najpierw musisz wydrukować model.