Belisarius i jego przewodnik

5 (polubienia)
4197 (odsłony)
Ten produkt jest dostępny tylko jeśli posiadasz konto w serwisie My Mini Factory
×
Kolor:

Flawiusz Belizariusz (505-565 n.e.) urodził się w Ilirii (zachodnia część Półwyspu Bałkańskiego) z biednych rodziców i stał się jednym z największych generałów, jeśli nie największym, Cesarstwa Bizantyjskiego. Belizariusz jest wymieniany wśród godnych uwagi kandydatów do tytułu "Ostatniego z Rzymian", przez co rozumie się ostatnią osobę, która najdoskonalej uosabia wartości Imperium Rzymskiego w jego najlepszym wydaniu. Zdawał się doskonale rozumieć, kiedy należy uderzyć, a kiedy rozsądniej jest leczyć. Po raz pierwszy zaciągnął się do armii bizantyjskiego cesarza Justyna I, a po jego śmierci jego następca, Justynian I, przyznał Belizariuszowi pełne dowództwo nad armią. Stłumił powstanie Nika w Konstantynopolu w 532 r. n.e., będące wynikiem niechęci wobec Justyniana I, zabijając od dwudziestu do trzydziestu tysięcy ludzi. Po stłumieniu rebelii Justynian wysłał go w 533 r. n.e. przeciwko Persji. Nastąpiła seria wspaniałych zwycięstw, gdy Belizariusz rozmieścił swoje siły i manewrował swoimi strategiami w sposób nieznany siłom perskim i tak skutecznie je pokonał. Justynian odwołał Belizariusza, zawarł pokój z Persami, a następnie wysłał Belizariusza, aby odzyskał afrykańskie prowincje dla imperium. Wandalowie podbili afrykańskie prowincje dawnego Imperium Rzymskiego, ale z czasem ludność powróciła do rzymskich zwyczajów. Mimo to ziemie te nie były zarządzane przez cesarstwo, a zatem nie generowały dochodów dla Justyniana. W 533 r. n.e. Belizariusz wyruszył z 5000 kawalerii, zdziesiątkował potęgę Wandalów w zaledwie kilka miesięcy i przywrócił prowincje pod panowanie Bizancjum. Kartagina i inne dawne afrykańskie prowincje cesarskiego Rzymu pozostały pod bizantyjską kontrolą aż do podboju muzułmańskiego. W 535 r. n.e. Belizariusz został wysłany przeciwko Ostrogotom w Italii i ponownie odniósł szereg oszałamiających zwycięstw. Najpierw zajął Sycylię w 535 r. n.e., a następnie Neapol i Rzym w 536 r. n.e., a w końcu w 539 r. n.e. (540 r. n.e. według niektórych źródeł) Rawennę, zabezpieczając króla Witigisa jako więźnia. Następnie Justynian zaproponował Gotom swoje warunki, które zdaniem Belizariusza były zbyt hojne: mogli zachować niezależne królestwo, a za kłopoty, które spowodowali, musieliby oddać Justynianowi tylko połowę swojego skarbca. Goci nie ufali ani Justynianowi, ani jego warunkom; ufali jednak Belizariuszowi, który przez całą wojnę zachowywał się honorowo wobec podbitych. Odpowiedzieli, że zgodzą się na warunki kapitulacji, jeśli Belizariusz zatwierdzi traktat. Belizariusz nie mógł jednak tego uczynić, gdyż uważał, że Goci zbyt lekko sobie poczynają. Frakcja szlachty Ostrogotów zasugerowała obejście tego impasu poprzez uczynienie Belizariusza nowym królem. Belizariusz udawał, że akceptuje ich propozycję, ale będąc lojalnym wobec Justyniana i wiedząc, że jest lepszym żołnierzem niż mężem stanu, wziął udział we wszystkich przygotowaniach do koronowania go w Rawennie, a następnie aresztował przywódców spisku i zażądał całego Imperium Ostrogotów i całego skarbca w imieniu Justyniana. Belizariusz został ponownie wysłany przeciwko Persom, ale w 545 r. n.e. powrócił do Włoch, by stłumić kolejne powstanie. Bizantyjscy urzędnicy, którym Justynian powierzył władzę, tak bardzo nadużyli swoich uprawnień, że powstanie gockie, dowodzone przez niejakiego Baduilę (znanego bardziej pod pseudonimem Totila), pogrążyło region w chaosie. Belizariusz przedostał się przez linie wroga do Rzymu, niemal samotnie, i wkroczył do miasta niezauważony. Belizariusz odbił miasto i wyparł Totilę i jego siły. Justynian, ponownie obawiając się, że Belizariusz może okazać się zbyt popularny, a tym samym stanowić zagrożenie, odwołał go i wysłał generała Narsesa, aby zastąpił go w Italii. Narsesowi udało się zabić Totilę, stłumić powstanie i wypędzić Gotów z Italii. Pomimo nieufności Justyniana, Belizariusz ponownie przyjął dowództwo wojsk na jego rozkaz i zmiażdżył Bułgarów, gdy próbowali najechać Cesarstwo Bizantyjskie w 559 roku n.e.. Po raz kolejny sprawnie przepędził wroga przez granicę i zabezpieczył granice imperium. Nawet po całej swojej służbie dla Justyniana, Belizariusz został oskarżony o korupcję (powszechnie rozumianą dziś jako sfingowane zarzuty) i wysłany do więzienia w 562 roku n.e.. Justynian ułaskawił go jednak i przywrócił mu poprzednią pozycję i honor na dworze bizantyjskim. Wokół tego wydarzenia narósł później mit, w którym Justynian kazał oślepić Belizariusza, a wielki generał stał się żebrakiem na ulicach Konstantynopola. Mit ten nie ma jednak podstaw w faktach historycznych, mimo że wiele dzieł sztuki, takich jak obraz Belisariusa autorstwa Jacque'a-Louisa Davida, tak go przedstawiało. Belizariusz zmarł w Konstantynopolu w 565 roku n.e., zaledwie kilka tygodni po Justynianie.

O autorze:
Scan The World
Scan the World enables metaReverse with a conscience; an ecosystem for everyone to freely share digital, 3D scanned cultural artefacts for physical 3D printing.

Opinie

Ten model nie ma recenzji. Chcesz być pierwszym recenzentem? Najpierw musisz wydrukować model.