Naczynie aptekarskie na naturalny asfalt

2 (polubienia)
1235 (odsłony)
Ten produkt jest dostępny tylko jeśli posiadasz konto w serwisie My Mini Factory
×
Kolor:

To drewniane naczynie aptekarskie pochodzi z XIX wieku. Na olejno malowanej powierzchni widnieje ozdobny herb z napisem: "ASPHALTUM". Jest to smoła surowa (asfalt naturalny, bitum), ciecz ropopochodna i mieszanina stałych wielkocząsteczkowych węglowodorów o barwie czarnej lub brązowej. Powstaje z ropy naftowej w wyniku utraty składników lotnych. Ks. Jan Krzysztof Kluk (1739-1796) opisywał ten surowiec następująco: "Smoła żydowska (Asphaltum) jest to twarda, czarna, lśniąca i krucha żywica gliniana, która ma smród smoły, unosi się na wodzie i pochodzi z ziemi. Nazywana jest smołą żydowską, ponieważ najobficiej występuje w starym kraju żydowskim; wokół Morza Martwego, gdzie istniały miasta Sodoma i Gomora, a morze to nosi nazwę Asfaltytów". (Jan K. Kluk, Rzeczy Kopalnych Osobliwie Zdatniejszych Poszukiwanie, Poznanie i Zażycie, t. 1, Warszawa 1891, s. 209). Naturalna smoła jest jednym z najstarszych leków. Jej właściwości lecznicze były znane i cenione już w starożytności. Persowie używali smoły do leczenia ran, złamań i wielu schorzeń wewnętrznych. Pietro Andrea Matthioli (1501-1578) obszernie pisał o leczniczych właściwościach asfaltu w swoim komentarzu do najsłynniejszego dzieła farmakologicznego starożytności, De materia medica autorstwa Pedaniosa Dioscuridesa (I-II wiek), opublikowanego w Wenecji w 1563 roku: "Leczy białaczkę i przekrwienie oczu. Stosowany jako pachnący okład, pomaga przy przedwczesnych skurczach i osłabionej macicy. Jako napój podawany z winem i kastoreum, skutecznie wywołuje krwawienie miesięczne. Pomaga w leczeniu kaszlu starczego, zaburzeń oddychania, ukąszeń węży, ischias i bólów w klatce piersiowej. Jest podawany w łyżkach na krwawienie z żołądka, pity z octem w celu zniszczenia krwi w stanie zapalnym. W postaci okładów pomaga przy katarach; nałożony na bolący ząb łagodzi również ból zęba. Zagęszczony i wysuszony wzmacnia włosy rosnące na powiekach. Podawany na ciepło, zmieszany z woskiem, saletrą indyjską i mąką jęczmienną, łagodzi podagrę i bóle stawów". Słowo "asfalt" ma greckie pochodzenie, podczas gdy inny, równie rozpowszechniony termin "bitum" pochodzi od łacińskiego wyrażenia pix tumens, co tłumaczy się jako wrząca lub żarząca się smoła. Persowie nazywali go mumią i byli świadomi jego zdolności do ochrony ciał organicznych przed rozkładem. Egipcjanie następnie przejęli tę sztukę od Persów. Stworzony przez nich balsam składał się z asfaltu, oleju cedrowego i innych dodatków. Zabalsamowane zwłoki nazywano mumią ze względu na zastosowany środek. W związku z wykorzystaniem asfaltu w konserwacji egipskich mumii, przez kilkaset lat był on źródłem zainteresowania w kontekście jego leczniczego zastosowania. W tym czasie nie rozważano żadnych innych zastosowań. Między XII a XVIII wiekiem surowiec ten dotarł do Europy dzięki dobrze prosperującemu handlowi mumiami w Egipcie i na Bliskim Wschodzie. Władysław Wiorogórski w artykule De medicamentis e corpore humano desumptis, opublikowanym w "Wiadomościach Farmaceutycznych" w 1912 roku, pisał: "Za najlepsze uważano mumie egipskie, dobrane w ten sposób, aby były czarne i błyszczące, jednolicie ciężkie, nie podlegające zmianom powietrza, o silnym, ale przyjemnym zapachu. Te, które generowały smolisty zapach pod wpływem ciepła, były odrzucane. Prawdziwa mumia była zalecana jako skuteczny środek na stłuczenia, obstrukcje, brak miesiączki, astmę i konsumpcję. Była składnikiem wielu preparatów, takich jak proszki, plastry, maści, nalewki i dżemy".

Autor:
malopolska

Opinie

Ten model nie ma recenzji. Chcesz być pierwszym recenzentem? Najpierw musisz wydrukować model.