Alexander Gorchakov

2 (polubienia)
4107 (odsłony)
Ten produkt jest dostępny tylko jeśli posiadasz konto w serwisie My Mini Factory
×
Kolor:

-- Kto jest przedstawiony? Aleksander Michajłowicz Gorczakow urodził się w 1798 roku w rodzinie księcia Michała Gorczakowa i baronowej Eleny Ferzen. Kształcił się w liceum w Carskim Siole, gdzie za kolegę miał poetę Aleksandra Puszkina. Jego liczne talenty, a także błyskotliwe wykształcenie literackie pozwoliły mu zrobić niezwykłą karierę męża stanu i stać się ikoną na dyplomatycznym Olimpie XIX wieku. W trakcie swojej kariery dyplomatycznej książę Gorczakow uczestniczył w kongresach w Tropau, Lublanie i Weronie (1820-1822), następnie pracował w ramach rosyjskich misji w Londynie, Rzymie, Berlinie, Florencji i Wiedniu (1822-1841). Osobnym etapem jego służby był pobyt w państwach niemieckich jako specjalny wysłannik na dworze wirtemberskim (1841-1853), a od 1850 r. jako wiceagent przy Radzie Sprzymierzonych we Frankfurcie nad Menem, gdzie miał okazję obserwować wydarzenia rewolucyjne z lat 1848-1849 i śledzić narastające tendencje do zjednoczenia odizolowanych ziem niemieckich. W latach 1854-1856 książę Gorczakow służył jako wysłannik na dworze austriackim, gdzie miał okazję poznać nielojalność Wiednia, który zapomniał o pomocy udzielonej przez Rosję w latach 1848-1849 w tłumieniu powstania węgierskiego i prawie przyłączył się do Wielkiej Brytanii i Francji w wojnie krymskiej przeciwko Rosji. W kwietniu 1856 roku książę Gorczakow został mianowany ministrem spraw zagranicznych w miejsce hrabiego Nesselrode. W sierpniu tego samego roku wydał on okólnik do rosyjskich ambasad za granicą, w którym stwierdzono: "Oskarża się Rosję o izolowanie się i milczenie w obliczu faktów, które nie są zgodne ani z prawem, ani ze sprawiedliwością. Mówi się, że Rosja się dąsała. Rosja nie dąsa się, ona się uspokaja". Słowa te, odebrane za granicą jako przygotowanie do nowej wojny, stały się kamieniem węgielnym dyplomacji Gorczakowa, której głównym celem było odrzucenie upokarzających warunków narzuconych Rosji przez traktat paryski w 1856 roku, które uniemożliwiały jej posiadanie floty wojskowej na Morzu Czarnym. Grając umiejętnie na sprzecznościach europejskich mocarstw i nie wciągając Rosji w żadne wiążące umowy, w końcu książę Gorczakow dostał to, na co czekał - wykorzystując zamieszanie w europejskich rządach spowodowane wojną francusko-pruską, książę Gorczakow 19 września 1870 roku wysłał do zagranicznych stolic okólnik, w którym informował, że Rosja nie uważa się za związaną ograniczającymi warunkami związanymi z posiadaniem floty wojskowej na Morzu Czarnym. Wszystkie wielkie imperia musiały się zgodzić ze zmienionym położeniem geopolitycznym Rosji. Przywróciwszy Rosji jej niszę w systemie polityki europejskiej, książę Gorczakow bardzo dbał o umocnienie pokoju na kontynencie - zwłaszcza dzięki jego zdecydowanej postawie udało się zapobiec agresji Niemiec na Francję w 1875 roku. Wyszło to na jaw jako kompletne zaskoczenie dla Niemiec i zepsuło grę "żelaznemu" kanclerzowi Otto Bismarckowi. Nawet na kongresie berlińskim w 1878 roku, kiedy Rosja zmuszona była zrezygnować z wielu zdobyczy w zwycięskiej wojnie z Turcją w latach 1877-1878, książę Gorczakow kierował się m.in. dążeniami pokojowymi - za cenę pewnych ustępstw udało się powstrzymać obce imperia z Wielką Brytanią na czele od powtórzenia wrogiej Rosji koalicji krymskiej. W późniejszym okresie życia ze względu na szacowny wiek i słabe zdrowie książę Gorczakow wycofał się z życia politycznego, a w 1882 roku oficjalnie przeszedł na emeryturę z Ministerstwa Spraw Zagranicznych i oddał swoje stanowisko Nikołajowi Girsowi. Książę Gorczakow zmarł 27 lutego (11 marca) 1883 roku w Baden-Baden i został pochowany na cmentarzu Nadmorskiego Monasteru św. Sergiusza. Kanclerz Gorczakow na zawsze pozostanie w historii Rosji jako uosobienie tego, jak nasz kraj może przeprowadzić wewnętrzną modernizację i zachować swoją godność na zagranicznej arenie politycznej. Sztuka, na którą w dzisiejszych czasach wciąż jest zapotrzebowanie.... -- Popiersie jest rzeźbioną lub odlewaną reprezentacją górnej części postaci ludzkiej, przedstawiającą głowę i szyję osoby oraz zmienną część klatki piersiowej i ramion. Dzieło jest zwykle wsparte na cokole. Formy te odtwarzają podobieństwo osoby. Mogą one być z dowolnego medium używanego do rzeźby, takiego jak marmur, brąz, terakota lub drewno. Równoległym terminem, aust, jest przedstawienie górnej części zwierzęcia lub mitycznego stworzenia.Rzeźbiarskie głowy portretowe z klasycznej starożytności są czasami wyświetlane jako popiersia. Są to jednak często fragmenty z pełnych posągów lub zostały stworzone w celu wstawienia ich w istniejące ciało. -- Więcej o artyście Nie wiemy, kto jest artystą.

O autorze:
Scan The World
Scan the World enables metaReverse with a conscience; an ecosystem for everyone to freely share digital, 3D scanned cultural artefacts for physical 3D printing.

Opinie

Ten model nie ma recenzji. Chcesz być pierwszym recenzentem? Najpierw musisz wydrukować model.